گلدن لایف

فولیکول مو یک ساختار پویا است که به تعداد زیادی بلوک‌های سازنده مولکولی برای حمایت از رشد سریع نیاز دارد. کمبود مواد مغذی مختلف می‌تواند چرخه طبیعی فولیکول را مختل کند و باعث تغییرات قابل ‌مشاهده در ساقه مو می‌شود. آگاهی از شایع‌ترین کمبود ویتامین و مواد معدنی در مسیر تشخیصی و درمان مناسب ضروری است. 

دلایل سوءتغذیه منجر به ضعیف شدن مو

سوءتغذیه یک مشکل بهداشت جهانی است که ناشی از کمبود پروتئین و مصرف ناکافی ریزمغذی‌ها است که می‌تواند منجر به کمبود مواد مغذی کافی برای حفظ رشد نرمال مو شود. اگرچه سوءتغذیه در کشورهای در حال ‌توسعه بیشتر است، اما در جمعیت‌های آسیب‌پذیر و هم در کشورهای توسعه‌ یافته، ازجمله کودکان، سالمندان، کسانی که با اختلالات خوردن و کسانی که شرایط سوء جذب دارند، رخ می‌دهد.

• کودکان و سالمندان 

کودکان و سالمندان من جمله جمعیت‌های مهم در خطر کمبودهای تغذیه‌ای هستند. بروز سوءتغذیه پروتئین-انرژی در کودکان که قد آن‌ها و صدک رشد کمتر و همچنین نرخ رشد پایین‌تر و نیز در جمعیت سالمندان، به‌ویژه آن‌هایی که در واحدهای توان‌بخشی هستند بالا است.
تا 30 درصد از افراد مسن دارای کمبود ویتامین و مواد معدنی هستند و 50٪ کمتر از مقدار مجاز رژیم غذایی توصیه ‌شده دریافت می‌کنند. سوءتغذیه در جمعیت مسن چندین علت دارد و شامل تغییرات در گیرنده حسی (بو و طعم غذاها)، اختلال در توانایی جویدن و بلع غذا، اختلال در جذب به دلیل مصرف داروها، زوال عقل، افسردگی، انزوای اجتماعی و محدودیت تحرک می‌باشد.

 

• بیماران مبتلابه اختلالات خوردن

افراد مبتلا به اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی عصبی نیز در معرض خطر سوءتغذیه هستند. این اختلالات در زنان ده برابر بیشتر از مردان شایع است و معمولاً در بین نوجوانان و جوانان وجود دارد. تغییرات مو در اختلالات خوردن مشاهده‌ شده است اما لزوماً به کمبود مواد مغذی خاصی نسبت داده نمی‌شود. تغییرات مو زمانی آشکارتر می‌شود که شاخص توده بدنی (BMI) کمتر از 16 کیلوگرم بر مترمربع است. 

• سوء جذب

سوء جذب زمانی رخ می‌دهد که مواد مغذی هضم نشده باشند یا به‌ درستی جذب نشود. می‌تواند ناشی از بیماری‌های متعدد باشد. محیط روده، آنزیم‌های پانکراس و نمک‌های صفراوی باید برای هضم غذا و جذب آن بصورت صحیح مواد مغذی با هم کار کنند. سوء جذب ممکن است ناشی از بیماری پانکراس، بیماری صفراوی، بیماری کرون، بیماری سلیاک، آمیلوئیدوز، بیماری های انگلی، اسکلرودرمی، اعتیاد به الکل، یا جراحی که شامل دستگاه گوارش (مانند برداشتن روده کوچک یا چاقی - جراحی کاهش وزن) باشد.

مواد مغذی خاص و مهم برای تقویت موی سر

مردم معمولاً در مورد مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی (قرص های مولتی ویتامین) و رژیم غذایی به‌ عنوان وسیله‌ای برای پیشگیری یا مدیریت بیماری‌های پوستی و به ‌ویژه ریزش مو سؤال می‌کنند. با توجه به شواهد بسیار زیاد و متناقضی که در این زمینه وجود دارد، پاسخ به این سؤالات اغلب چالش‌برانگیز است. دلایل متعددی برای مشکوک شدن به نقش ریزمغذی‌ها در آلوپسی غیر اسکار وجود دارد. ریزمغذی‌ها عناصر اصلی در چرخه طبیعی فولیکول مو هستند که نقش مهمی در گردش سلولی ایفا می‌کنند، یک اتفاق مکرر در سلول‌های ماتریکس در پیاز فولیکول که به‌ سرعت در حال تقسیم شدن هستند. با توجه به شیوع ریزش مو و تأثیر قابل ‌توجه آن بر کیفیت زندگی بیماران، مدیریت آلوپسی یک جنبه ضروری درماتولوژی بالینی است. نقش تغذیه و رژیم غذایی در درمان ریزش مو، حوزه تحقیقاتی پویا و رو به رشدی است.

در این بررسی، نقش ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین A، ویتامین B، ویتامین C، ویتامین D، ویتامین E، آهن، سلنیوم و روی را در ریزش موی بدون اسکار خلاصه می‌کنیم. ریزمغذی‌ها مانند ویتامین‌ها و مواد معدنی نقش مهم، اما نه کاملاً واضحی در رشد طبیعی فولیکول‌های مو و عملکرد سلول‌های ایمنی دارند. کمبود چنین ریزمغذی‌هایی ممکن است یک عامل خطر قابل اصلاح مرتبط با ایجاد، پیشگیری و درمان آلوپسی باشد. 

ویتامین A

یک رژیم غذایی متعادل مقدار مورد نیاز ویتامین A را تأمین می‌کند. مقدار توصیه‌ شده ویتامین A برای بزرگسالان بالای 19 سال 1300 میکروگرم در روز (4300 واحد بین‌المللی) برای است. درحالی‌که هیچ سطح بالایی برای کاروتنوئیدهای پرو ویتامین A وجود ندارد، مصرف سطوح بسیار بالایی از ویتامین A از پیش‌ساخته شده می‌تواند سمی باشد. برای بزرگسالان بالای 19 سال، سطح قابل ‌تحمل بالای دریافت ویتامین A از پیش‌ساخته شده IU 10000 است. بنابراین مهم است که در نظر بگیریم که چه فرمی از ویتامین A در مکمل‌ها (پرویتامین A کاروتنوئیدها یا ویتامین A از پیش ‌ساخته شده) و به چه نسبت موجود است.
به‌عنوان یک قاعده کلی، مصرف بیش ‌از حد ویتامین A می‌تواند باعث ریزش مو شود. حفظ سطح خونی نرمال و درنتیجه غلظت مناسب ویتامین A - برای موهای سالم مهم است.

ویتامین‌های گروه B

کمپلکس ویتامین B شامل هشت ماده ویتامین محلول در آب - تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، اسید پانتوتنیک (B5)، ویتامین B6، بیوتین (B7)، فولات و ویتامین B12 است در افراد سالم برای دریافت بیوتین مورد نیاز مصرف مکمل ضرورت ندارد. فقط کمبود ریبوفلاوین، بیوتین، فولات و ویتامین B12 با ریزش مو مرتبط است.

ویتامین B2

بدن فقط مقادیر کمی ریبوفلاوین را در کبد، قلب و کلیه‌ها ذخیره می‌کند. کمبود ریبوفلاوین می‌تواند باعث ریزش مو شود.

ویتامین B7 (بیوتین یا ویتامین H)

بیشترین بیوتین رژیم غذایی در پروتئین یافت می‌شود. مقدار کافی بیوتین برای بزرگسالان 30 میکروگرم در روز در است. متوسط دریافت بیوتین رژیم غذایی کافی است و کمبود بیوتین نادر است. کمبود شدید بیوتین در افراد سالمی که رژیم غذایی خوبی دارند هرگز گزارش نشده است. در حالیکه هیچ حد بالایی برای دریافت بیوتین وجود ندارد .بسیاری از مکمل‌ها برای مو، پوست و ناخن بسیار فراتر از میزان توصیه‌ شده روزانه بیوتین هستند.
کمبود بیوتین می‌تواند ژنتیکی یا اکتسابی باشد. کمبود بیوتین اکتسابی می‌تواند به دلیل افزایش مصرف تخم‌مرغ خام باشد، جایی که ذرات آویدین به بیوتین متصل شده و جذب آن را در روده مهار می‌کند. در تخم‌مرغ پخته ‌شده ذرات آویدین از بین می‌روند. سایر علل کمبود بیوتین اکتسابی عبارت‌انداز حالت‌های سوء جذب، اعتیاد به الکل، بارداری، استفاده طولانی ‌مدت از آنتی‌بیوتیک‌هایی که فلور طبیعی را مختل می‌کنند، داروهایی مانند والپروئیک اسید و مصرف ایزوترتینوئین. شواهد حاکی از آن است که 50 درصد زنان باردار دچار کمبود بیوتین هستند.
درحالیکه نشانه‌های کمبود بیوتین شامل ریزش مو، بثورات پوستی و ناخن‌های شکننده است، اثربخشی بیوتین در مکمل‌های مو، پوست و ناخن به ‌عنوان وسیله‌ای برای اصلاح این شرایط در مطالعات علمی بطور قطعی تأیید نشده است.

ویتامینB9  و B12

فولات یکی دیگر از ویتامین‌های B محلول در آب است و مقدار توصیه‌شده فولات غذایی 400 میکروگرم در روز برای بزرگ‌سالان است که توسط غنی‌سازی موردنیاز برخی از غذاها پشتیبانی می‌شود. درحالیکه بیشتر مردم مقادیر کافی فولات مصرف می‌کنند، گروه‌های خاصی در معرض خطر کمبود هستند اغلب به دلیل رژیم غذایی نامناسب، اعتیاد به الکل یا اختلالات سوء جذب). کمبود فولات می‌تواند باعث تغییرات مو، پوست و ناخن شود.
نقش فولات و ویتامین B12 در تولید اسید نوکلئیک نشان می‌دهد که آن‌ها ممکن است نقشی در فولیکول مو با تکثیر بالا داشته باشند.

ویتامین C 

ویتامین C یا اسید اسکوربیک یک ویتامین محلول در آب و همچنین یک آنتی‌اکسیدان قوی است. مصرف ویتامین C در بیماران مبتلا به ریزش مو مرتبط با کمبود آهن مهم است. افراد باید ویتامین C را از طریق رژیم غذایی خود دریافت کنند. مرکبات، سیب‌زمینی، گوجه ‌فرنگی، فلفل سبز و کلم دارای غلظت بالایی از ویتامین C هستند. اگرچه کمبود ویتامین C به‌ طور معمول با ناهنجاری‌های موی بدن مرتبط است، هیچ داده‌ای در رابطه با سطح ویتامین C و ریزش مو وجود ندارد.

ویتامین D

داده‌های منتشر شده در مورد آلوپسی نشان می‌دهد که ویتامین D، به دلیل اثر تعدیل‌کننده ایمنی، ممکن است در آلوپسی نقش داشته باشد. میانگین سطح سرمی ویتامین دی در بیماران مبتلا به آلوپسی به‌طور قابل‌توجهی کمتر از گروه کنترل غیر آلوپسی بود. 

سلنیوم

سلنیوم یک عنصر کمیاب ضروری برای سنتز بیش از 35 پروتئین است. یک کار آزمایی بالینی در بیماران مبتلابه سرطان تخمدان که تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، کاهش قابل‌توجهی در ریزش مو و سایر علائم گوارشی در بیماران دریافت‌کننده مکمل سلنیوم در مقایسه با گروه شاهد نشان داد. مصرف سلنیوم یک عنصر حمایتی برای ریزش مو در شیمی‌درمانی است.

روی 

روی یک عنصر کمیاب ضروری است، به این معنی که بدن نمی‌تواند آن را به‌ تنهایی تولید کند. باید از طریق رژیم غذایی تأمین شود. منابع غذایی اصلی روی ماهی و گوشت است. سایر علل کمبود روی عبارت‌اند از بی‌اشتهایی عصبی (ثانویه به مصرف ناکافی، افزایش دفع روی و سوء جذب به دلیل سوءمصرف ملین)، بیماری التهابی روده، جراحی بای پس.
آلوپسی نشانه شناخته ‌شده کمبود روی است که با رویش مجدد مو با مکمل روی رخ می‌دهد.

امگا 3

اسیدهای چرب امگا 3 گروهی از مواد مغذی هستند که ممکن است فواید سلامتی مختلفی داشته باشند. منابع آن از روغن‌های گیاهی مانند روغن کانولا و بذر کتان به دست می‌آید. ماهی و سایر غذاهای دریایی منابع مهمی هستند.برخی مطالعات نشان می‌دهد که امگا 3 ممکن است به رشد و ضخامت مو کمک کند.

موارد مهم برای تقویت موی سر

 

• پرهیز از رژیم‌های سنگین و محدود از کالری شدید

 

کمبود کالری یا محرومیت از چندین عنصر، ازجمله ویتامین‌ها، مواد معدنی، اسیدهای چرب ضروری و پروتئین‌ها، ناشی از کاهش جذب می‌تواند منجر به ریزش مو، ناهنجاری‌های ساختاری و تغییرات رنگدانه شود، اگرچه مکانیسم یا مکانیسم‌های دقیق آن به‌ خوبی شناخته ‌نشده است. مطالعه‌ای نشان داد که افراد پس از 2 تا 5 ماه از شروع یک برنامه کاهش وزن شدید به ریزش مو مبتلا شدند. 

• دریافت کافی پروتئین غذایی روزانه 

خوردن یک رژیم غذایی متعادل با مصرف پروتئین کافی برای رشد بهینه مو مهم است.
بررسی و تشخیص کمبود ریزمغذی‌ها توسط پزشک معالج و رفع آن از طریق رژیم غذایی و مکمل یاری 

 

• ماساژ کف سر مو ( افزایش خون‌رسانی)

• کنترل استرس

• کاهش مواردی نظیر رنگ کردن مو(هنگامی‌که موهای خود را رنگ می‌کنیم و بافت آن را با مواد شیمیایی تغییر می‌دهیم، این فرآیندها می‌توانند به مو فشار وارد کرده و باعث شکستن آن شوند)